Bij het eerste bezoek aan de chirurg word je meteen voor een dilemma gesteld. Anne-Merlijn moet maximaal 8 weken moet wachten voordat ze geopereerd kan worden. Dus wij vragen; "betekent dat dat het acute eraf is of is er gewoon een wachtlijst?' Daar krijg je niet echt een antwoord op behalve dat ze in het ALV niet een operatie voor bijv.spataderen naar achter kunnen schuiven aangezien iedereen daar kanker heeft. Toch raar dat in het Tergooi acute operatie geadviseerd werd en hier niet. Maar ik heb wel het idee dat ze in het ALV weten waarover ze het hebben.
Je wordt zelfs gewezen op de mogelijkheid om de mogelijkheid om in een ander ziekenhuis je te laten opereren omdat dat daar dan sneller kan. Daar hebben we wel even over gedacht en ons over laten informeren door mensen die er verstand van hebben, maar zowel ons gevoel als het advies van experts zegt dat we toch beter kunnen wachten op het ALV.
Waarom? Omdat ze daar gespecialiseerd zijn in deze operaties. In een ander ziekenhuis wordt je geopereerd door een chirurg die gisteren nog een blindedarm weghaalde, in het ALV doen ze elke dag deze gecompliceerde operaties. Bovendien is ook de voor-en nazorg belangrijk. Bij dit soort operaties heb je maar 1 kans en dan kan je beter de allerbeste hebben die het doet. We hebben zelfs gedacht aan het buitenland maar het ALV schijnt erg goed en van hoog niveau te zijn. Dus we gaan voor het ALV.
Op 29 Oktober is de MRI-scan gepland, alsmede allerlei andere testen. Op basis van dat resultaat wordt de operatie ingepland. Als er namelijk ook uitzaaiingen in het hoofd zijn heeft het geen zin om in de buik te gaan opereren. Psychologisch gezien is het lastig om zo lang te moeten wachten, maar volgens de chirurg maakt het medisch gezien niet zo veel uit. Nou, laten we daar dan maar van uit gaan.
Vandaag gaan we samen naar een hotel om even samen te zijn en de boel te verwerken. Met 3 kinderen gaat het leven gewoon door en blijf je druk. Opa en Oma komen oppassen en wij gaan naar Amsterdam, even samen zijn.
Het rare is dat we nog steeds sprakeloos zijn, soms kijken we elkaar aan en moeten we constateren dat het helaas geen droom is. Maar we hebben er geen woorden voor. Maar fighting spirit is er wel. Anne-Merlijn zegt dat ze die kans op 100% genezing gaat pakken, en dat gaat ze ook doen, daar zijn we zeker van.
WE GAAN ERVOOR!!!!
