Zo, ga even zitten want dit wordt een lange denk ik. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen dagen en ik zit in de trein vanaf het ziekenhuis dus heb zowaar even tijd. Vandaag kwam ik op haar kamer en het was een verademing om te zien hoe goed het met haar ging. Alle slangen waren van haar lichaam af en ze kon zowaar alweer een beetje lopen. Ze voelde zich ook veel beter dan 2 dagen geleden. Wat een enorm verschil, sterker nog, het gaat zo goed dat ze maandag weer naar huis mag, waarbij ik meteen de kanttekening moet maken dat ze dan nog niets kan en mag, zelfs niet de baby optillen. maar nevertheless, wat een progressie en wat ben ik blij dat ze weer snel thuiskomt. Ik kan ook niet wachten om het de jongens te gaan vertellen.
Vanavond wordt haar situatie besproken in het specialistenteam en dan horen we meer over de nazorg, krijgt ze bestraling ja of nee, hoe regelen we het met AvL en noem maar op. Van chemo is in ieder geval geen sprake want dat heeft in deze situatie geen nut, hoorde ik. Er zijn nog veel vragen maar het meest fantastische is dat ze weer naar huis mag. Alle steun, kaartjes, bloemen, sms-jes, foto's en brieven hebben echt goed geholpen en haar kamer ziet eruit als een oase. Ze was ook echt in een goede bui. Als ze thuis is zal er een nieuw stadium aanbreken. Het moeilijkste is dat ze nog niets zal kunnen, dus ik ga op zoek naar een flexibele tijdelijke hulp die een paar uur per dag kan helpen in ons huishouden. Mocht iemand nog iemand weten die kan helpen, dan houden we ons aanbevolen. Met haar wond gaat het erg goed, die geneest goed en maandag mag al de helft van de 'krammen'eruit.
In tijden als deze leer je weer hoe mensen elkaar kunnen helpen als dat nodig is. Een goed voorbeeld is de hulp die ik gisteren kreeg. Gisteren was namelijk echt een !@#$%^*-dag.
Ik had de oppas geregeld om van 10.00 -16.00 uur te komen zodat ik wat werk kon inhalen, waar ik nauwelijks aan toe kom. Ik hoefde dan alleen met Rozemarijn even naar het consultatiebureau en de rest kon ik werken. Ik had alleen mijn computer nog niet opgestart of ik werd gebeld dat Maurits neten had. 'Wat zijn neten? ' was mijn eerste reactie. Neten zijn de eitjes waaruit luizen ontkiemen. Ik snapte het niet want ik had net hun haren gewassen maar het schijnt juist dat neten liever in schone haren zitten dus ik ga voorlopig die haren niet meer wassen. Niet goed want dan moet je alle kleren wassen en de kussen, sjaals, petten, beddengoed en alles wassen. Ik wist even niet of ik moest lachen of huilen. Crazy toch? Ik vertelde het aan de oppas.
De oppas werkt ook op een kinderdagverblijf dus die wist meteen wat je moest doen. Gelukkig kwamen er ook moeders uit de klas helpen (FANTASTISCH!! BEDANKT DAARVOOR!!). Reinout werd ook gechecked en die bleek het ook te hebben, Rozemarijn gelukkig niet. Dus maurits en Reinout allebei in de anti-luizen lotion en wij beginnen alle kleding naar de bijkeuken de brengen/ gooien, en alles van stof in vuilniszakken buiten zetten.
Deze situatie was niet echt rustgevend voor de kids dus ik heb hen verteld dat we in 1 dag het hele huis gingen schoonmaken, en ze 'mochten' helpen door alle kleren onderaan de trap naar de bijkeuken te gooien. Dat was een feest en het was meteen goed. Rozemarijn is altijd vrolijk en vond alles leuk, dus dat ging ook goed.
1 voor 1 kwamen kennissen en moeders uit de klas een zak kleding halen om te gaan wassen. Ongelooflijk goed hoe behulpzaam mensen zijn. Ik was er erg blij mee maar voelde me een beetje alsof ik het niet alleen kan rooien zonder de hulp van iedereen. Maar ik zal het niet vergeten.
Ik word al echt een specialist op luizengebied; diepvriezers, vuilniszakken, wassen 60 graden, lotion, kammen. Interessant is echter de 500 theorieën die er zijn voor de bestrijding ervan. De oppas zegt dat alle kleren gewassen moesten worden, weer anderen inclusief mijn zus verklaarden me voor gek dat we dat deden alleen toen ik dat hoorde lagen alle kleren al beneden en waren ongeveer verdeeld. Sommigen zeggen dat de vuilniszakken 2 weken buiten moeten, anderen 3 dagen. Het speelgoed hadden we buiten gezet maar mijn zus en Carlijn hebben alles weer teruggezet.
Dit stuk is overigens geen klaagzang maar wel een blijk van bewondering en dankbaarheid van de hulp die geboden wordt, ook van kanten waarvan je het niet zou verwachten. Echt heel erg bedankt allemaal.
Nu moet ik de neten weghouden, 2 weken lang elke dag kammen, elke dag jassen wassen en de auto's uitzuigen.
Oh ja, tot overmaat van ramp zaten de sieraden van anne-merlijn in mijn jas, helaas na de wasbeurt niet meer. Die zitten dus ergens in andere kleren verwikkeld of ergens in de droger of de wasmachine. Ik denk dat ik een goudspeurhond moet inhuren.
Maar je begrijpt, van werken is gisteren niets gekomen........ Maar ik ben wel in een enorm goede bui.
Wordt vervolgd.
