Om anne-merlijn te citeren; 'de kop is er af, maar mijn hoofd zit er gelukkig nog op'. Vandaag was de eerste sessie van de bestralingen. Om 14.00 uur was deze gepland, dus rekening houdend met de files reden we om 13.00 uur weg. We waren echt zenuwachtig, op weg naar het onbekende, maar wel met een enorme saamhorigheid.
Aangekomen in het ziekenhuis waren we meteen aan de beurt. We wisten nog hoe het ging door de bestralingen van vorig jaar dus het grootste deel van de voorlichting kon achterwege blijven.
De sessie zelf duurt erg kort, veel korter dan vorig jaar, toen ze de machine een paar keer in een andere stand moesten zetten. Nu is het 1 x van links en 1 x van rechts. Bij het vastzetten van het hoofd mag ik er nog bij zijn. Als alles klaar is gaan de lichten uit en moeten wij naar de control room, een soort cockpit waar de hele machine bediend wordt. All in all duurt het erg kort. Het fixeren van het hoofd in het masker, wat vastgeklikt wordt aan het ding (stalen bed) waar ze op ligt duurt nog het langst. Het rare is dat ik tijdens de bestraling een soort plaatsvervangende hoofdpijn kreeg.
Na de sessie zijn we lekker snel weer naar huis gegaan. A-m voelt het wel meteen al, voornamelijk hoofdpijn. Nu lekker thuis met de kinderen en vroeg naar bed.
Maandag weer.
