Er is iets moois gebeurd. Voor velen niet meer dan vanzelfsprekend, maar voor a-m (en nu ook voor mij) iets heel bijzonders.
Langzaam, heeeeel langzaam zie je weer wat van het eigen haar van a-m verschijnen. Een soort baby donslaagje. Dat was een feest, het is een soort teken van leven. Erg bijzonder. Zou toch fijn zijn als ze binnenkort weer helemaal zonder haarstuk zou kunnen.
We hebben de afgelopen weken niet veel te melden gehad, maar het zal langzaam weer gaan beginnen want over 2 weekjes zullen we te horen krijgen wat de twee tumoren in bekken en onder arm gedaan hebben. Dan wordt het dus chemo of operatie.
Maar.... eerst nog even naar Frankrijk. Opa en oma komen thuis op de kinderen passen. We verheugen ons er al op.
De afgelopen weken voelde a-m zich stukken beter, de energe kwam langzaam weer terug dus dat was fijn.
Ik meld me snel weer.
Tot snel.
