Hoi allemaal,
Als aanvulling op het bericht van gisteren: Ondanks dat ze bij het AvL zeer stellig waren in hun mening over de (non-)haalbaarheid van de operatie, hebben we toch weer via dezelfde kanalen als bij de vorige operatie een soort van second opinion gevraagd. Er was wel spoed bij want 's middags was de eerste bestraling gepland en na bestraling is operatie helemaal niet mogelijk.
Overigens, we waren ons er wel van bewust dat als de operatie wel door zou kunnen gaan, dit een zeer zware en risicovolle zou zijn. Mislukken houdt gewoon een dwarslaesie in. Het zou zo mooi zijn als een operatie de oplossing zou kunnen bieden, maar we weten dat al zouden deze tumoren uit de rug verwijderd kunnen worden, de kans groot is dat elders in het lichaam binnenkort weer wat opduikt. Het voelt als vechten tegen de bierkaai.
Anyway, we kwamen uit o.a. bij de chirurg die a-m 1,5 jaar geleden zo briljant heeft geopereerd, terwijl ze in het Avl dat toen ook niet echt zaten zitten. Deze chirurg bevestigde echter dat ze in het AvL gelijk hadden, en dat deze operatie geen kans van slagen heeft. Jammer natuurlijk maar aan de andere kant ook rustgevend, het kan dus echt niet.
Inmiddels is de eerste bestraling achter de rug. A-m draagt het weer als een kanjer. Ik heb echt bewondering voor haar, wat een innerlijke en fysieke kracht zij heeft, en hoe moedig en waardig zij dit draagt.
Voor de kinderen gaat het leven gewoon door, we hebben hen nog niet verder op de hoogte gebracht van de consequenties op termijn, omdat we zelf ook niet goed kunnen inschatten hoe het nu verder gaat en op wat voor termijn. Tot die tijd moeten ze zo onbezorgd mogelijk leven. Dus bij deze de vraag voor iedereen die in contact met de kinderen staat, gewoon lekker normaal doen svp.
