Hoi allemaal,
Hier iets meer nieuws vanuit de ziekenhuiskamer. Gisteren was een hell of a day. Mijn broer heeft me om 23.00 uur in het ziekenhuis opgehaald en ik heb geslapen als een blok, na thuis een biertje met hem en mijn zus en zwager die de oppas hadden afgelost. De 2 nachten daarvoor was er van slapen niet veel gekomen. Carlien en opa jurjen waren tot een uur of 21.00 uur in het ziekenhuis gebleven.
Vanochtend ben ik weer naar het ziekenhuis gegaan. Rozemarijn kon naar de creche en Maurits en reinout konden na school mee met hun vriendjes Koen en Koen. Ik hoopte dat de vermindering van de dosering geleid zou hebben tot het aantreffen van de oude vertrouwde anne-merlijn maar dat bleek helaas niet zo en ik was er erg verdrietig om. Volgens de experts verkeert ze door de toename van de medicatie in een vorm van psychose en ze hallucineerde nog steeds. Gelukkig hallucineert ze mooie dingen. Bloemen, poezen etc. Wel vind ik dat ze in de loop van de dag iets beter wordt. Hopen maar dat met de juiste doseringen ze weer de oude wordt.
Het wordt wel passen en meten want door de afname van de dosering nam de pijn weer toe, waardoor weer iets meer morfine moest worden toegediend middels een lolly. Die lijkt op een sigaret en ze dacht ineens dat ze weer rookte. Ook hier geldt: als het onderwerp niet zo ernstig zou zijn zou ik een mooi verhaal kunnen schrijven over de dingen die ze allemaal zegt. Maar eerlijk gezegd vind ik het hartverscheurend om de vrouw van wie je houdt, de moeder van je kinderen op deze manier te zien. Erg moeilijk. Zelf is ze wel blij en vrolijk en dat is mooi want ik hoorde dat mensen ook zeer akelige dingen kunnen hallucineren. Ik ben blij dat ze het hier wel fijn wordt en ze wordt goed verzorgd.
Onderzoek moet uitwijzen of de hallucinaties volledig zijn toe te schrijven aan de medicijnen of dat de ziekte nu ook haar hersenen ingaat, wat we uiteraard vurig niet hopen.
Wel wordt nu onder leiding van Patrice een wachtschema gemaakt. Mij is aangeraden dat er zo lang mogelijk 1 iemand aan haar bed moet zitten om te voorkomen dat ze zelf wil gaan lopen (wat ze niet kan en dus kans op beenbreuken o.i.d.) of weer op zoek naar pillen gaat. Dit weekend zit er dus de hele dag iemand aan haar bed tot 's avonds laat.
Ik merk overigens wel dat de artsen zich zorgen maken maar we gaan nu thuiszorg inschakelen en thuis beneden in het nisje in de keuken een ziekenhuisbed zetten zodat ze daar verzorgd kan worden als ze weer thuis komt.
Als ik weer meer nieuws heb laat ik het horen.
