Hoi allemaal,
Gisteren, nadat ik de hele dag aan het bed van a-m had gezeten, was ik nog geen kwartier weg of er kwamen artsen vertellen aan a-m dat onze angst waarheid werd. Een klassiek slechtnieuws gesprek. De melanoom was weer actief, zeer actief zelfs en met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nu ook doorgedrongen tot in het hersenvlies. Ofwel, de huidige toestand was niet geheel te wijten aan de verhoging van pijnstillende medicijnen zoals morfine. De tumormarkers wezen dit uit. Vreemd want een week geleden was dit nog niet het geval maar nu helaas dus wel.
Zeer slecht nieuws dus, ik kreeg het per telefoon te horen toen ik voor ons huis aan het parkeren was. Patrice was bij het gesprek aanwezig want zij had mijn wacht afgelost, maar anne-merlijn wist het gesprek ook helemaal te reproduceren. Inzake dit onderwerp was ze niet in de war.
Meteen hebben we geregeld dat rozemarijn met mijn zus meeging, en Maurits en Reinout mochten blijven logeren bij hun vriendje waar ze op dat moment aan het spelen waren. Fantastisch dat dat zo flexibel kon. Alle 3 vonden ze het een feest om te blijven logeren, maar wisten nog niet de reden waarom.
Ik ben meteen weer terug gegaan en heb de hele avond weer naast a-m's bed gezeten. We hebben veel dingen nog eens besproken. A-m sliep voornamelijk maar werd af en toe wakker en rakelde dan een mooie herinnering op en we hebben mooi gesproken. Voor haar en mij heel bijzonder. Vandaag ben ik ook weer een aantal uren geweest. A-m is vandaag helderder en in een mooie gemoedstoestand. Nu zijn haar ouders er en vanavond komt Rebekka.
Verder weten we niet veel wat dit nu inhoudt, maar het is niet goed, en als je het verplegend personeel zo inschat en het verhaal van de artsen is het nu redelijk kansloos. Maandagochtend hebben we een gesprek met haar hoofdarts voor vervolgstappen.
Verder weet ik dus eigenlijk niets. Haar zus Pernette hebben we bereikt op safari in Botswana en die komt nu een dag eerder naar huis. Ik ben er stil van en weet even niet goed wat te schrijven.
Ik heb bovenstaande vanmiddag aan de jongens uitgelegd en die nemen het goed op, beseffen de gevolgen niet echt maar ook weer wel. Bij de uitleg kwam het boekje dat ik in Juni las over dit onderwerp goed van pas. Ik houd in de gaten hoe ze het verwerken. Vanavond hebben dan maar verzonnen dat we mannenavond doen want Rozemarijn blijft bij annita slapen.
Ons verzoek aan iedereen die met de kinderen in contact staat. Blijf gewoon normaal doen en ga geen hobbypsycholoogje spelen. Als het ter sprake komt is het prima om erover te praten maar leg het alsjeblieft niet onder een vergrootglas of forceer om er over te praten. Dat werkt averechts. Hiervoor alvast onze hartelijke dank.
Nogmaals, ik ben er stil van. Als ik meer weet over de vervolgstappen meld ik me weer. Dank voor alle steun en lieve berichten.
