Hoi allemaal,
Inmiddels is anne-merlijn al weer een week thuis. Er komt langzaam een routine in het huishouden met de thuiszorg en de nachtwacht. De jongens kijken er al niet meer van op als ze 's ochtends uit bed komen en er staat een volslagen vreemde op de gang. Een vriendelijk 'hoi' volgt en ze vervolgen hun weg richting badkamer.
Helaas gaat a-m zienderogen achteruit. Ze eet al lang niet meer, drinkt wel nutridrink maar niet genoeg om de oplopende tekorten op te vullen. Drinken doet ze wel en thee is nog steeds haar favoriet. Het goede nieuws is dat ze erg vredig en berustend erbij ligt, maar haar conditie is zo zwak dat ze voornamelijk in slaap is, steeds minder aanspreekbaar is en zelfs tegen mij nu een 'laat me maar liggen' houding heeft. Geen zin meer in bezoek en kletspraatjes helaas. Ze vindt het fijn om thuis te liggen, al denkt ze soms dat ze in het ziekenhuis ligt. Snel herinner ik er dan weer aan dat ze veilig thuis ligt, en niets meer hoeft of moet. We hebben het er samen en met de dokter over gehad wat de toekomstverwachtingen zijn en ze berust volledig, is niet angstig of bozig, en geeft aan een fijn leven te hebben gehad. Er heerst een serene rust omheen en volgens mijn zus hangt er een lichte energie omheen.
Noem mij naief maar ik ga steeds minder begrijpen van de situatie en de gedachte blijft komen dat het niet echt is, slechts een slechte droom en dat we morgen allemaal wakker worden, ik haar weer haihai hoor zeggen en dat we lekker een weekendje met zijn allen weg gaan, wat we altijd zo graag deden. Helaas zal het niet zo zijn, of er moet een wonder gebeuren. Daar blijf ik op hopen, maar steeds meer tegen beter weten in ben ik bang.
We leven nu van dag tot dag, en ze wordt goed verzorgd door ons, thuiszorg en nachtzorg. Elke dag is er iemand dichtbij, van haar familie of ikzelf, en ze voelt zich geborgen.
Ondertussen gaan we zoveel mogelijk door met het leven zoals we dat met zijn vijven ook deden. Gisteren met Maurits de kerstboom opgetuigd, Reinout had geen tijd want die moest WII-en met vriendje Mark. We hadden enige weken geleden met zijn vijven nog een weekendje weg geboekt, maar moesten dat toen verzetten omdat a-m al te ziek was. Nu kunnen we het niet meer verschuiven en als de situatie het toelaat ga ik morgen 1 nachtje met de kinderen daarheen. Gelukkig is het niet ver van huis maar ik verheug me erop. A-m's ouders komen dan hier slapen.
Volgende week zijn zowel anne-merlijntje als Reinout jarig dus het zijn bizarre tijden.
Verder heb ik eigenlijk niets te zeggen, dus als er weer nieuws is meld ik dat hier.
