Hoi allemaal,
Gisteren is Anne-merlijn 40 geworden. Het is haar gelukt! Sinds Juli toen we naar Loosdrecht gingen was dit haar doel. Het was een bizarre dag vond ik met een dubbel gevoel. Ze begreep wel dat ze jarig was dus dat is fijn. De kinderen hadden tekeningen gemaakt en we hadden haar bed versierd met vlaggetjes. 's ochtends hebben we ook nog gezongen, en zoals gezegd had ik er een dubbel gevoel bij.
's middags is haar familie gekomen en het is een mooie dag geworden, ook voor a-m, dat weet ik zeker.
Ook is de arts geweest en hoewel ze erg fragiel is en conditioneel achteruit gaat, noemde hij haar huidige situatie stabiel. Ook heb ik met de arts van het ziekenhuis gesproken en op basis van haar huidige toestand concludeerde hij dat Ipilimumab niet aangeslagen is, en de kans daarop wordt helaas steeds kleiner.
We draaien nu ook zachtjes muziek bij a-m, klassiek, de CD van Dino en Ingrid, en de muziek van onze Yoga, erg relaxed en zo te zien vaart a-m er wel bij.
Voor mijn gevoel is de tijd stil aan het staan, we kunnen niet voor- of achteruit en het is wachten en afwachten en dat doen we dus ook. De auto van a-m en haar fiets staan werkeloos te wachten en die zullen blijven staan zolang ze er is. Ondertussen geeft het een goed gevoel dat ze lekker thuis ligt en ze goed verzorgd wordt. De artsen zeggen beiden trouwens dat a-m al dan niet onbewust van mijlpaal naar mijlpaal leeft, haar verjaardag, Reinouts verjaardag, Kerst, etc. etc.
Maar tegelijkertijd dendert het huishouden hier door. Gisteravond hadden de jongens kerstdiner dus moesten de mooiste kleren tevoorschijn komen, Rozemarijn heeft voor het eerst zonder zijwieltjes proberen te fietsen en Reinout is alleen maar bezig met zijn verjaardagspartijtje van zaterdag, en het trakteren van morgen in de klas. Prima ook. En dan is het morgen alweer kerstvakante voor de jongens.
Als er weer nieuws is meld ik het weer.
