Hoi allemaal,
Het hockeyseizoen begint weer. Dat vind ik leuk want zondagen vind ik de laatste tijd helemaal niets. I don't like Sundays. Zondag is de dag waarop het gemis extra pijnlijk ingewreven wordt. Zondag was bij uitstek de dag dat we met het gezin erop uit gingen, leuke dingen doen, samen zijn. Quality time dus maar die quality vind ik tegenwoordig wat minder, hoewel we nog steeds erop uitgaan en leuke dingen doen, maar het is toch anders uiteraard.
Maar om nou te voorkomen dat je depressief raakt door dit te lezen is het goede nieuws wel dat het verder goed gaat. Met de kids gaat het goed en mijn 'state of mind' verandert langzaam van 'terugblikken' (mooi liedje Memories, jaja Barbra Streisand helpt me er goed doorheen, ik zal haar dat eens mailen) naar 'terugblikken en vooruitkijken'. In die zin geven de kinderen het goede voorbeeld, en zeker na de wintersport krijg ik weer ruimte voor nieuwe gedachten en plannen. De levenslust keert weer langzaam terug en eigenlijk ligt de wereld voor ons open. Dat beseft komt en gaat, net als het feit dat het verdriet in golven komt en gaat. Soms voelt het alsof er een stuk uit je ziel is geamputeerd, andere keren geniet je weer van vele mooie en dierbare herinneringen. Maar op zondagen valt dat even tegen, daarom zo meteen lekker hockeyen. Thuis tegen Voordaan, altijd lastig.
Rozemarijn mag bij Patrice zijn want een hele middag op het hockeyveld is nog te veel voor haar. De boys gaan mee, hockeystick, voetbal, 2 euro voor een snoepzakje en een ranja en je ziet ze de hele middag niet meer terug. Ook moeten we na de wedstrijd borrelen uiteraard.
Nou misschien volgende keer weer een iets vrolijker stukje.
